In 2026 bestaat Toonen Reizen 100 jaar. Een mijlpaal, zeker wanneer je weet dat Toonen Reizen een (h)echt familiebedrijf is waar inmiddels de vierde generatie zijn opwachting maakt om het bedrijf over te nemen. Vader Paul Boers is vanaf 2011 directeur en zoon Martijn zal over een aantal jaren het stokje overnemen. Tijd voor een interview met beide heren, want hoe is het nu om in zo’n familiebedrijf te werken en hoe vinden ze het om met elkaar te werken?
Paul begon zijn carrière in het familiebedrijf ruim 35 jaar geleden. Op dat moment stond zijn moeder aan het roer: “Mijn moeder heeft het bedrijf meer dan veertig jaar samen met haar zus gerund. Toen ze ruim tachtig jaar was, was ze nog elke ochtend om 8 uur op de zaak. Ze kon er geen genoeg van krijgen. Tot 2011 werkte ik hoofdzakelijk als monteur binnen het bedrijf. Daarna ben ik directeur geworden.”
Ook Martijn werkt al geruime tijd binnen Toonen Reizen. “Inmiddels alweer zo’n tien jaar, waarbij ik onder andere verantwoordelijk ben voor de planning. Het is uiteindelijk de bedoeling dat ik de taken van mijn vader – of zoals ik hem op de werkvloer gewoon Paul noem – ga overnemen.”
Nooit meer weggegaan
Hoewel beide heren met veel enthousiasme binnen het bedrijf werken, was het niet direct vanzelfsprekend dat ze na hun studie ook in het familiebedrijf aan de slag zouden gaan. Paul: “Ik was pas 23 jaar toen ik hier echt ben komen werken. Ik deed een technische opleiding en was vast besloten iets in de techniek te gaan doen. Toen mijn oom, die ook in het bedrijf werkte, een hartaanval kreeg, was ik net klaar met mijn opleiding. Mijn moeder heeft mij toen gevraagd of ik in het bedrijf wilde helpen. Ik ben nooit meer weggegaan.”
Toekomst in familiebedrijf
Ook bij Martijn lonkte de techniek. Even dacht hij er over om, net als zijn vader, een technische opleiding te volgen. Maar na een tussenjaar, waarin hij verschillende taken binnen Toonen Reizen vervulde, koos hij voor de opleiding HR-management. Een opleiding met het oog op een toekomst binnen het familiebedrijf. “Maar voordat hij echt in dienst kwam, hielp hij al regelmatig mee hoor”, vertelt Paul. “We deden allebei, voordat we in het bedrijf stapten, hand-en-span-diensten. Rijden op een kleiner busje of bussen wassen.”
Uitdagend
De taakverdeling tussen de heren Boers is duidelijk. Martijn is onder andere verantwoordelijk voor de planning en Paul neemt voornamelijk de directietaken op zich. “Ik probeer me buiten de taken van Martijn te houden. Dat is zijn taak en zo kan hij zichzelf ontwikkelen”, vertelt Paul. “Ik begon met het maken van offertes, dingen uitzoeken en vervolgens het plannen van de ritten”, vult Martijn aan. “Het plannen vind ik extra uitdagend. Zeker om dit op de meest efficiënte manier te doen.”
Nieuwe, frisse wind
Toch zal Martijn in de toekomst zich minder bezighouden met de planning. “Het is de bedoeling dat Martijn over twee jaar doorschuift en directeur wordt. Ik blijf zeker binnen het bedrijf werken, maar dan mag Martijn de beslissingen nemen. Uit ervaring weet ik dat het niet verstandig is om te lang aan het roer te staan. Een nieuwe, frisse wind is belangrijk voor de toekomst van het bedrijf”, is Paul van mening.
Op elkaar ingespeeld
Als naaste familieleden aan het werk in een bedrijf, dat is niet voor iedereen weggelegd. Maar Paul en Martijn bewijzen het tegendeel. “We zien elkaar als familie, natuurlijk. Daardoor praat je toch anders met elkaar. Open en direct, zonder omwegen. Dat is wel eens fijn, zeker als je samen de verantwoordelijkheid draagt voor een bedrijf. Buiten het werk proberen we het niet al te vaak over het werk te hebben. Al zijn we een 24/7-bedrijf dat continu doorgaat. Dus je ontkomt er niet helemaal aan. Het scheelt dat de aanhang ook geïnteresseerd is in het reilen en zeilen van het bedrijf”, legt Paul uit.
“We zijn supergoed op elkaar ingespeeld. Bussen wassen kunnen we samen nog steeds heel goed. We zijn beide aanpakkers en zoiets hoeft niet gestuurd te worden. We zijn aparte personen, maar hebben dezelfde visie. We willen een bepaalde kwaliteit nastreven en een hoge mate van service bieden. Die gedachten komt overeen. En we vinden het beide belangrijk om altijd bereikbaar te zijn, dat is voor ons vanzelfsprekend”, vult Martijn aan.
Respectvol
Paul en Martijn zijn goed op elkaar ingespeeld. Dat blijkt uit alles. Maar waar bewonderen ze elkaar het meeste om? “Martijn heeft veel talent voor de planning. Ik weet niet of ik dat zo had gekund. Het is de bedoeling dat hij de plan-werkzaamheden langzaam afschaalt. Ik wil steeds minder weten over de bedrijfsvoering, zodat ik straks echt het stokje kan overdragen. Ik ben al aan het voorsorteren, want laten we wel wezen, hij is veel sneller met zijn hoofd dan ik”, zegt Paul lachend.
“Paul is een stuk technischer dan ik ben. Dat is echt van toegevoegde waarde. Hij is een volwaardige sparringpartner voor de monteurs. Hij heeft echte vakkennis, waarbij het een voordeel is dat hij een technische rol binnen het bedrijf heeft gehad. Die kennis heb ik toch wat minder paraat”, zegt Martijn eerlijk.
Kijk op de toekomst
Hoewel beide heren ieder hun eigen expertise hebben, hebben ze dezelfde kijk op de toekomst. “De toekomst na corona is anders geworden. Ik heb altijd gezegd: ’15 bussen vind ik een mooi aantal’. Inmiddels gaan we naar 33 bussen toe. Dat is een bewuste keuze geweest. We spelen in op de behoeften vanuit de markt. Nu is de vraag naar bussen groot en staan wij er met een volwaardig team. Zo kunnen we onze klanten blijven bedienen. Daaruit blijkt dat we een echt familiebedrijf zijn. In goodtimes and bad times. We proberen er voor ons personeel te zijn”, legt Paul uit.
Blijven ontwikkelen
“Ons doel is dat het bedrijf lekker doorgaat, maar we blijven bescheiden. Doe maar gewoon. Dat past hier wel. We willen er op alle fronten staan en zeker niet op één paard wedden. Daarnaast vinden we het belangrijk dat we onze chauffeurs avontuurlijk werk bieden. Zien we nieuwe ontwikkelingen, dan bespreken we die samen. Zo blijven we ons ontwikkelen, waarbij we een werkgever zijn met een afwisselende dynamiek. En daarnaast, ik moet nog een jaartje of dertig he”, sluit Martijn lachend af.
